กะเหรี่ยงที่อาศัยอยู่บนดอยบนเหนือสุดนู้นน
อยากจะเป็นพลเมืองที่ถูกต้องตามกฎหมาย มีบัตรประจำตัว
มีสำมะโนครัว มีทะเบียนสมรสว่างั้นเถอะ
วันหนึ่งกะเหรี่ยงหนุ่มลงมาจากเขา ตรงดิ่งไปที่อำเภอ
ตั้งใจว่าจะมาจดทะเบียนสมรส พอมาถึง ก็ขอพบเจ้าหน้าที่ทันที
เจ้าหน้าที่ : มาจะให้ทำอะไรเล่านี่
กะเหรี่ยง : โผ๊ะจะมาโจ่ะทาเบียค๊าบ
เจ้าหน้าที่ : (อารมณ์ดี เลยพูดล้อเลียน) โจ่ะทาเบียอาราย
กะเหรี่ยง : โจ่ะทาเบีย อ่า.. โส่ะโร๊ะ ทาเบียโส่ะโร๊ะอ่า
เจ้าหน้าที่ : แล้วคุณจาโจ่ะก๊ะคาย
กะเหรี่ยง : โจ่ะ .. ก๊ะ .. เมีย
เจ้าหน้าที่ : อ้าว .. เมียไม่ได้มาด้วยนี่ คุณต้องไปเอาเมียมา
กะเหรี่ยง : ค๊าบๆ แปบนือ แปบนือ
..กะเหรี่ยงเผ่นขึ้นเขาทันที ...อีก 30 นาทีต่อมา ก้อลงมาพบเจ้าหน้าที่คนเดิม
กะเหรี่ยง : เลี่ยะโล้ยแล้วค้าบ โจ่ะทาเบีย โจ่ะทาเบีย
เจ้าหน้าที่ : ไหนล่ะเมีย บอกให้ไปเอาเมียไง ต้องเอามาด้วย ขึ้นไปเอามาอีกทีนึง
..กะเหรี่ยงก้อรับคำ เผ่นขึ้นเขาไปอีก ..อีก 1 ชั่วโมงต่อมา ก็ลงมาพบเจ้าหน้าที่คนเดิม
กะเหรี่ยง : (เสียงป้อแป้ๆ ชักไม่ไหวแล้ว หมดแรง ) โจ่ะด้ารึยา ค๊าบ
เจ้าหน้าที่ : แล้วเมียล่ะ เอามายัง
กะเหรี่ยง : ขื้อปาเอามา 2 ทีแล้วฮ๊ะ..เมื่อหร่าจาโจ่ะซะทีอ่า ม่ะมีแรงจาเอาแล้วค้าบ
เจ้าหน้าที่ : ??????
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น