เรื่องความรักไม่เคยเข้าใครออกใคร มันมักเกิดขึ้นแบบไม่ทันรู้ตัว ผิดที่ผิดเวลา บางคราวผิดเพศเสียด้วยซ้ำไป ลองมาวิเคราะห์กันว่าสิ่งที่เรียกว่า ความรัก ที่มักจะเกิดขึ้นนอกหัวใจทุกวันนี้ มีอะไรที่จะมาสนับสนุนหรือคัดค้านความรู้สึกให้เกิดการนอกใจอีกบ้าง
เหตุผลยอกนิยม ทำไมเขาหรือเธอถึงนอกใจ
1. สิ่งแวดล้อมที่คนคนนั้นเติบโตมา
2. มีแรงจูงใจจากเพื่อนฝูงคนรอบข้างที่มักจะมีกิ๊กกันง่ายดาย ไม่แคร์ต่อหัวใจใคร ๆ
3. รู้สึกไม่ดีกับตัวเอง ทำให้ต้องประชดเรียกร้องความสนใจจากเพศตรงข้าม
4. ประสบการณ์จากรักครั้งก่อน สอนให้เขาหรือเธอไม่อาจเผชิญกับความจริงได้ จนต้องหลอกตัวเองด้วยการมีรักนอกหัวใจไปเรื่อย ๆ จนกลายเป็นความเคยชิน
5. มั่นใจในตัวเองจนไร้สติ คิดว่าตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก
6. เลือกไม่ได้ เพราะใจมันพลาด มันเกิดขึ้นไปแล้วนี่นา
รักคนมีเจ้าของผิดตรงไหน
หลายคนที่แอบรักคนมีเจ้าของ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นปลื้มเหมือนรักธรรมดาทั่วไป เพราะมันหมายถึงรักต้องห้าม การแอบรักคนมีเจ้าของมักมีความรู้สึกผิดภายใต้จิตสำนึกของคนเราที่ไม่อยากครอบครองอะไรก็ตามที่มีเจ้าของอยู่แล้ว (ยกเว้นแต่คุณกำลังแสดงเป็นตัวร้ายในละครน้ำเน่าค่ะ) เพราะนอกจากไม่สนุกแล้ว คุณยังต้องหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกที่ชอบพิพากษาตัวเองอยู่ตลอดเวลา และมักจะหาเหตุผลให้ความรักของคุณอยู่เสมอ ซึ่งหาอย่างไรก็หาไม่เจอ เพราะความรักมักไม่มีเหตุผลนั่นเอง ฉะนั้นหากสิ่งที่เกิดขึ้น มันคือความรักจริง ๆ แล้วล่ะก็ เลิกหาคำตอบและเหตุผลเข้าข้างตัวเองเถิด รักก็คือรัก ไม่มีถูกหรือผิดเหมือนในตำรา เลิกพิพากษาและจำนนกับความรู้สึกผิดนั้น เพียงแค่ต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวคุณเองให้…(ขอเสนอว่าอย่าบังเอิญไปรักคนมีเจ้าของจะดีกว่า)
กิ๊กหรือชู้ คืออะไร ดีหรือไม่ดี
นักจิตวิทยาท่านหนึ่งเคยยกตัวอย่างความสัมพันธ์ฉันชู้แบบเป็นรูปธรรมขึ้นมาว่า “ขึ้นชื่อว่าเป็นชู้ ไม่ต้องถึงกับมีเซ็กซ์กัน เพียงแค่เล่นหูเล่นตา หรือว่าจูบ ก็ถือว่าเป็นชู้ทางใจได้แล้ว” แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ผิดกฎหมาย หากแต่เป็นการลืมโฟกัสเรื่องจริยธรรมไปชั่วขณะ อารมณ์พลุ่งพล่านนั้นเกิดขึ้นได้ในเสี้ยววินาที แต่นั่นไม่ใช่ความรัก เป็นเพียงแค่ความพึงพอใจเท่านั้น คำว่า "ชู้" จึงต้องมีอารมณ์พิศวาสหลงไหลใส่ลงไปด้วย ทว่า "กิ๊ก" นั้นเป็นเพียงที่พึ่งทางใจ พึ่งพาอาศัยความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน รักกันน่ะรักอยู่ แต่ไม่มีเป้าหมายร่วมกันโดยที่ไม่ต้องยอมรับเงื่อนไขใด ๆ ของฝ่ายตรงข้ามเลยแม้แต่น้อย ฉะนั้นสองคำนี้ต่างกันตรงความสัมพันธ์ที่มีเพียงเส้นบาง ๆ กั้นอยู่เท่านั้นเอง
ทำไมใครต่อใครก็ว่าผู้ชายมักเป็นฝ่ายนอกใจ (ก่อน) เสมอ
ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงทั้งโลกจึงคิดเหมือนกัน มีผลสำรวจออกมาแล้วว่า… “ไม่เสมอไป” มีบ้างเหมือนกันที่ผู้หญิงเป็นฝ่ายนอกใจก่อน ส่วนหนึ่งมาจากรูปลักษณ์และทางเลือกที่มีเข้ามาในชีวิตของเธอมากมาย แต่สำหรับผู้ชายนั้นชอบใช้สัญชาตญาณความเป็นชายอวดอ้างเสมอ
“สัญญาณนอกใจ” ดูได้จากอะไร
1. ใส่ใจตัวเอง พิถีพิถันมากขึ้นจนผิดสังเกต (แม้จะใช้ไม่ได้กับทุกกรณี แต่ก็เป็นส่วนหนึ่ง)
2. เขาหรือเธอจะใส่ใจกับคำพูดลอย ๆ ของคุณมากเกินเหตุ ชนิดที่เรียกว่าจับผิดเลยนะจะบอกให้
3. ผิดเวลาเกินกว่าปกติบ่อย ๆ ทำลับ ๆ ล่อ ๆ (อาการแบบนี้ไว้ใจยาก)
4. ถ้าเป็นคุณเองที่เป็นฝ่ายนอกใจ เมื่อรู้ว่าอะไร ๆ มันเปลี่ยนไปแล้ว อย่าอยู่ด้วยความไม่หวาดระแวง
5. โอ๊ย…อื่น ๆ อีกมากมาย
แหม เรื่องราวของความรักมันช่างเข้าใจยากซะจริง ๆ สำหรับคนที่มีครอบครัวก็ไม่อยากจะสนับสนุนให้เกิดการนอกใจกันค่ะ เพราะมันมีเรื่องปัญหาที่จะตามมาอีกเยอะโดยเฉพาะถ้าคุณมีลูกให้ต้องดูแลอีกหนึ่งชีวิตค่ะ แต่ถ้ามันเกิดขึ้นแล้วก็ควรจะจัดการให้เข้าที่เข้าทาง อยู่ในที่ที่ควรอยู่ ไม่ให้ไปเกะกะหัวใจใครต่อใครค่ะ
ที่มา : นิตยสารบันทึกคุณแม่ No.165 April 2007
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น